Mathieu Di Scala

Geboren: 1989, Toulouse (Frankrijk)
Opleiding: Rudra Béjart School, Lausanne
Ervaring: Béjart Ballet Lausanne, Lausanne; Europa Danse, Rennes; Ballet du Capitol, Toulouse; Introdans (sinds augustus 2010)

Er zijn niet veel dansers die onder politiebegeleiding naar een auditie gaan, maar Mathieu Di Scala deed het. Dankzij zijn zenuwachtige vader, die in Lausanne verdwaalde, twee keer door rood reed en het uiteindelijk op een akkoordje gooide met de agenten die hem – en zijn bloednerveuze zoon die op tijd moest auditeren bij de Rudra Béjart School – aanhielden. “Mijn entree was knettergek, met een politieauto vóór en achter ons! Wie komt daar in hemelsnaam aan, dacht iedereen.”

Geboren als danser

Cool van buiten, gestrest van binnen, doet de zestienjarige Mathieu auditie. Hij wordt aangenomen. “Maar ik had het in de twee jaar die ik leste bij Béjart erg moeilijk De school is heel streng.” Niet dat Mathieu geen discipline kent. “Ik wist al heel jong dat als ik danser wilde worden, ik harder zou moeten werken dan andere mensen.” Opmerkelijk genoeg heeft hij dat echter nooit besloten. “Nee, ik ben geboren als danser! Als kind kon ik al niet stilzitten. Ik was altijd aan het springen en rennen, door de bossen en de maisvelden rond ons huis.”

Mathieu is geboren in Toulouse, in Frankrijk. Zijn achternaam heeft hij te danken aan zijn Siciliaanse voorouders. Hij groeit de eerste jaren van zijn leven op in het ziekenhuis. “Daar werkte mijn moeder, vandaar. Niet omdat ik ziek was dus. Mijn tweelingbroer Sebastien en ik speelden er met de patiënten. Ik keek daarbij altijd eerst de kat uit de boom, hij niet. Pas als ik wat meer gevoel bij iemand had, durfde ik ook los te komen. Ik oordeelde niet. Ik keek gewoon.”

Genieten van het podium

Die verlegenheid – want dat is het – heeft hem nooit helemaal verlaten. “Behalve als ik op een podium sta. Dat zijn momenten waar ik intens van geniet en heel veel energie van krijg. Van het licht, de kostuums, de muziek. Ik ben niet écht onzeker. Mijn moeder heeft Sebastien en mij als autonome mensen opgevoed. We staan voor wie we zijn en wat we doen. Ik ben hooguit wat sensitiever dan mijn broer. Stressgevoelig zijn we thuis allemaal. Grappig genoeg vraagt mijn familie mij inmiddels vaak om advies. Het dansen heeft me geleerd te focussen en te structureren, zeldzame eigenschappen in ons gezin. Daar maken mijn ouders en mijn broer nu graag gebruik van.”

Gefascineerd door Introdans op YouTube

Vóór zijn overstap naar Zwitserland studeert Mathieu aan het Conservatoire de danse de Toulouse en dáárvoor bij VM Ballet van Matthew Madsen en Vinciane Ghyssens. “Zij zijn zeer bepalend geweest voor mijn ontwikkeling. Ze hebben me echt “onder hun vleugels genomen” en me techniek, muzikaliteit, kwaliteit en arbeidsethos bijgebracht. Door hun ben ik wie ik ben vandaag de dag.” Hij stapt na twee jaar over naar Béjart dat hij opnieuw na twee jaar verlaat vanwege een aanbod van een Zwitsers dansgezelschap. Introdans ziet hij voor het eerst op YouTube. Hij is direct gefascineerd en besluit auditie te doen. “Ik werd aangenomen en ben er gewoon voor gegaan, verlegen of niet. Het hele pakket. Naar Nederland verhuizen. Engels leren. En daarna weer héél veel leren als danser. Dat proces stopt nooit. Ik heb een klassieke achtergrond maar ben geen typische klassieke danser. Flexibiliteit en steeds hoger springen zijn mijn uitdagingen.”

Begenadigd fotograaf

Mathieu gelooft in karma. “Je krijgt wat je geeft.” En dat het beste nog moet komen. In dat opzicht wordt het nog spannend ná zijn danscarrière, iets waar hij nu nog niet veel mee bezig is. Hij is namelijk ook een begenadigd fotograaf. “Fotograferen past heel goed bij me. Het is weer een andere manier om veel te zeggen zonder woorden, net als dansen. Ideaal voor types zoals ik, die liever kijken – in dit geval dan door een lens – dan praten. Ik ben er ook goed in. Vooral in het vangen van ‘het moment’ en van dingen die je niet op het eerste gezicht ziet.”

Expressie en inspiratie

Expressie speelt sowieso een belangrijke rol in zijn leven. Hij maakt collages in zijn Moleskine (notitieboek, red.) “om mijn indrukken te structureren, van alle mooie dingen die ik zie”. Hij volgt blogs, muziek en documentaires op internet, van mensen die hún expressie demonstreren. Ieder jaar is hij bij de Amsterdam International Fashion Week en de ArtEZ finals. Om te fotograferen, maar ook om er te zijn. “Ik vind het heerlijk om ‘onder artiesten’ te zijn. Inspirerend!”