Federico Tosello

Geboren: 1997 Cuneo (Italië)
Opleiding: Russian Ballet College, Genua en EKO Dance International Project, Turijn
Ervaring: Introdans sinds juni 2018

Federico kan nog steeds niet geloven dat hij professioneel danser is bij Introdans. Direct na zijn auditie hoorde hij al dat hij was aangenomen. Hij sprong gaten in de lucht, zo blij was hij. Het voelde alsof hij vloog. “Ik heb mijn droom gerealiseerd.”

Dansen in de buik

Het moest ook zo zijn, zei zijn moeder toen hij haar het nieuws vertelde dat hij bij Introdans ging dansen. “Je was voorbestemd,” was haar eerste reactie. Hij lacht als hij vertelt hoe zijn moeder hem telkens weer herinnert aan de muzikale genen die hij in zich heeft. Ze is afgestudeerd aan het conservatorium als gitarist. Als ze gitaar speelde, voelde ze in haar buik hoe hij meebewoog op het ritme. “Federico, je ademt ritme vanaf het prilste begin.” Voelt hij zich even onzeker, dan denkt hij aan deze uitspraak van zijn moeder. Hij is trots op haar.

Muzikaliteit zit in de genen

Hij mist haar ook. Hun band is molto forte, heel sterk. Van moederskant heeft hij zijn muzikaliteit geërfd, die zijn moeder weer van haar moeder heeft gekregen. Nonna is zangeres en een lokale beroemdheid in Cuneo, de provincie waarin hij opgroeide. Zijn oma, moeder en hij zijn zes handen op één buik. Federico’s ogen worden zachter. La famiglia. Het mag dan misschien een Italiaans dingetje zijn dat familie voor veel van zijn landgenoten en ook voor hem ‘molto importante’ is, maar het ís ook gewoon zo.

Choreograaf in de dop

En dan zijn zusje Andrea. Achttien maanden jonger en net zo beweeglijk als hij. Hij bedacht de choreografieën voor familiebijeenkomsten zoals Kerstmis en Pasen die ze samen uitvoerde.

Zonder zijn zusje zou hij misschien nooit een dansschool van binnen hebben gezien. Zij kreeg balletles en hij ging mee, zo vaak hij kon. De sierlijkheid van de bewegingen, het magische evenwicht tussen, lijf, armen en benen: hij kreeg er geen genoeg van. Kon nauwelijks stil zitten langs de kant, totdat Andrea’s juf vroeg of hij mee wilde doen. Maar zelf op balletles gaan: o no. Zijn vrienden lachten hem uit omdat hij overal danste. In Italië snappen veel mensen niet dat jongens ook van dansen houden. Op zijn tiende besloot hij om toch balletlessen te nemen.

Zijn wie je bent

Het was zwaar in het begin. Kinderen pestten hem, maar hij zette door. De liefde voor dans was vele malen sterker dan de vervelende opmerkingen die zijn klasgenoten maakten. “Ik ben een danser. Ik heb mezelf nooit verraden door me anders voor te doen dan wie ik ben.” Dat maakte hem minder kwetsbaar.

Federico kreeg de smaak te pakken. Vanuit de lokale dansschool in Cuneo deed hij mee aan sommige danswedstrijden. Tijdens een competitie zag hij jongens van het Russian Ballet College uit Genua. “De soepelheid van hun bewegingen, hun expressie en techniek: ik was ontzettend onder de indruk. Ik wilde daar ook studeren.”

Zijn moeder vond de school op internet. Federico deed auditie en verhuisde op zijn dertiende naar Genua. Heimwee naar zijn familie deed hem letterlijk pijn. Familiepijn noemt hij het zelf, een knagend gevoel dat zachter wordt naarmate de tijd verstrijkt. Doorzetten en volhouden waren zijn medicijn. Het Russian Ballet College was een uitdaging waarvan hij wist dat hij haar nodig had om te kunnen groeien als danser en als persoon.

Eigen dansstem

Met zijn diploma op zak en zijn ervaring als klassiek danser, wilde Federico zijn eigen dansstem vinden. Hij maakte kennis met EKO Dance International Project uit Turijn. Dit project van Pompea Santoro, een bekende Italiaanse danser die onder meer jarenlang samenwerkte met choreograaf Mats Ek, opende zijn ogen. “Ik werd verliefd op de combinatie van neoklassiek ballet met modern dans.”

Federico vestigde zich in Turijn en ontwikkelde een totaal nieuwe kant van zichzelf. Het verbaast hem alsnog dat het zo voor de hand lag om zijn techniek als klassiek danser te combineren met moderne danstechnieken zoals Pompea hem leerde. Lo adoro, hij houdt van het verkennen van nieuwe danstalen. “In ballet voelt het soms dat ik mezelf niet helemaal kan uitten, de bewegingen zijn zo streng dat ik bijna geen persoonlijkheid kan tonen. Ik heb sterk de behoefte om nieuwe ervaringen op te doen, om mezelf verder te ontwikkelen. Dat ik dat kan doen als professioneel danser bij Introdans vind ik fantastico.”