Aymeric Aude

Geboren: 1987, Cannes (Frankrijk)
Opleiding: Écôle supérieure de Danse Rosella Hightower, Cannes
Ervaring: Compagnie Europa Danse, Grasse; Cannes Jeune Ballet; Guid Ballets Preljocaj, Aix-en-Provence; Introdans (sinds augustus 2007)

Een van de eerste “Nederlandse” dingen die hij aanschaft, is een Museumkaart. ”Nederland is zó rijk aan cultuur. En wat helemaal fantastisch is; je gaat ergens heen om iets te bekijken en als je de trein terugneemt, ben je een uur later weer thuis! Een enorm verschil met Frankrijk. Dat is zo’n groot land.” Aymeric Aude is een culturele veelvraat: ‘Ik ben erg hongerig!” Hij ontdekt graag nieuwe kunstvormen buiten zijn eigen ‘comfort zone’ en combineert Het Concertgebouw met Marilyn Manson, flamenco met fado en theater met musea.

Nederland is vrij

De danser schrijft en spreekt inmiddels ook een aardig mondje Nederlands en heeft veel Nederlandse vrienden gemaakt. “Ik heb het hier erg naar mijn zin. Nederland is vrij én gestructureerd. Heel anders dan Frankrijk. Maar ik omarm altijd de plek waar ik leef, waar ik ook ben.” Hij mist wel de warmte, de zon en het strand van Cannes. “Ik voel me aan het einde van de dag waarschijnlijk gewoon meer thuis in zonnige oorden. Dat is DNA, dat krijg je er niet uit.”

Zonder druk ontwikkelen

Aymeric volgt zijn eerste danslessen in Cannes. Eerst in de vorm van een extra cursus op school, later – als hij heeft aangegeven ‘alleen nog maar te willen dansen’ met een opleiding aan de internationale Ecole Supérieure de Danse de Cannes Rosella Hightower. Hij is als kind al erg nieuwsgierig naar nieuwe ervaringen en zijn ouders stimuleren hem. “Mijn ouders zijn mensen die een goede opleiding echt belangrijk vinden, maar ook veel interesse hebben in kunst en cultuur. Ze herkenden mijn behoefte aan expressie en beweging en lieten me van alles ontdekken.” Dat doet hij dan ook volop. “Als je me toen had verteld waar ik nu sta, had ik je niet geloofd. Ik heb me zonder druk kunnen ontwikkelen. Pas na verloop van tijd kreeg ik ook ambities. Die zijn nu heel natuurlijk ingevuld.”

Van dag tot dag

De relaxtheid uit zijn jeugd is hem bijgebleven. “Ik sta erom bekend dat ik veel vergeet, spullen bedoel ik. Dat zal wel met mijn levensinstelling te maken hebben. Ik leef gewoon ontspannen en zie wel wat het leven me nog meer brengt. Ik weet zeker dat er nog van alles te gebeuren staat. Mooie en minder mooie dingen. Nu ik volwassen ben, kan ik ook het lelijke aanvaarden. Ik accepteer alles wat op mijn pad komt. Ik ben een vrije ziel en leef van dag tot dag. Iedereen ziet en doet de dingen toch vooral op zijn eigen manier. Ik ook. Ik ben het type “wat je ziet, is wat je krijgt.”

Rijker mens

Hij filosofeert nog even hardop verder. “Ik vergelijk mensen vaak met bomen. Ze hebben allebei wortels waardoor ze nooit alles kunnen loslaten. Maar ze kunnen wel groeien, zich ontwikkelen en gaan bloeien. Ik doe dat door me te verbinden met andere mensen. Ik voel me een rijker mens als ik ook de drijfveren van een ander kan begrijpen. Daarom vind ik taal ook zo leuk… En reizen! Kaapstad was een geweldige ervaring. De ongelofelijke rijkdom aan natuur. De zon en de zee, zo vertrouwd. De eerste keer twaalf uur in een vliegtuig; een sensatie! En geen taalproblemen, dus veel contact.”

Van Gogh

Ameyric’s behoefte aan verbinden en contact maken, komt op meer manieren in zijn leven terug. Als danser bijvoorbeeld. “Op het podium ben je in feite een soort medium. Ik reageer op de emoties in de zaal. Die weerspiegel je als danser, op een onbewust niveau. Dat maakt de beleving ook zo intens, voor het publiek en voor de dansers.” Dat hij na een bezoek aan het Van Gogh Museum – “een topartiest!” – schilderlessen neemt, valt in dezelfde categorie. “Daarna kon ik zijn schilderijen heel anders bekijken. Ik begreep ze veel beter. En ik “zag” veel meer!’

Levensplezier

“Het lijkt me fantastisch om op een dag vader te zijn. Ook daarvan kun je weer zoveel leren. Misschien dat het er ooit van komt, ik plan niks. Het kan overal op de wereld zijn. Zolang ik de taal maar spreek. Mijn leven is nu prachtig; ik kan doen wat ik wil en als danser kom ik enorm aan mijn trekken bij Introdans. Ik heb ondertussen ook de kans gekregen om zelf balletten te creëren en dat vind ik ook geweldig! Ik houd enorm van lesgeven. Als danser én als choreograaf ontdek en leer ik iedere dag nieuwe bewegingen. Wij mensen hebben een lichaam dat zoveel verschillende dingen kan, en ik mag dat allemaal doen. Als een kamikaze soms, te gek! Dat levensplezier wil ik graag nog eens doorgeven.”