Alberto Villanueva Rodríguez

Geboren: 1990, Reus (Spanje)
Opleiding: Real Conservatorio Profesional de Danza, Madrid
Ervaring: Ballet de Teatres de la Generalitat Valencia; Introdans (sinds Augustus 2011)

Dat zijn moeder een tattoo zou overhouden aan zijn danscarrière, had Alberto Villanueva Rodríguez vooraf ook niet gedacht. Maar leuk vindt hij het wel! “Toen ik in 2011 bij Introdans werd aangenomen, hebben mijn ouders en ik een ‘roadtrip’ door Frankrijk, België en Nederland gemaakt die eindigde in Arnhem. We wilden meer weten over het land waar ik zou gaan wonen. Natuurlijk gingen we ook naar Amsterdam. We hebben er met z’n drieën van alles gezien en gedaan.” Lachend: “En gefeest! Ik zag mijn vader en moeder ineens met andere ogen!”

Gezegend

“Het tattoo- idee is tijdens die dagen ontstaan. Ze heeft er – op verzoek van mijn vader en mij – goed over nagedacht maar hem een tijdje later toch laten zetten.” De danser heeft er duidelijk plezier in om het verhaal over zijn uitbundige moeder te vertellen. Tegelijkertijd is hij zorgzaam: hij wil geen verkeerd beeld van haar scheppen. “Ik realiseer me de laatste jaren steeds beter hoe ontzettend gezegend ik ben, om met zoveel liefde te zijn opgegroeid. Ik ging door mijn opleiding al relatief jong het huis uit. Daardoor ben ik het me niet altijd zo bewust geweest. Maar ik heb fantastische ouders. En vrienden!”

Alberto moet bewegen

Alberto komt uit Reus – “de geboortestad van Gaudí” – in Catalonië. Zijn vader heeft er een aannemersbedrijf. Zijn moeder werkt als psychiater. Hij heeft één oudere zus: Vanessa. Hij is als kind al zeer actief en móet bewegen als hij muziek hoort. Net als zijn opa; tot op hoge leeftijd een fervent amateur-flamencozanger. “In Spanje zijn muziek, zang en dans nooit ver weg. Het zit verweven in onze cultuur.” Ook op school valt stilzitten hem niet mee. Hij is lastig in het gareel te houden. “Het is mijn juf geweest die op een dag tegen mijn moeder zei: “Moet hij niet dansen?” Achteraf gezien is mijn dansloopbaan op dat moment gestart. Op mijn achtste.”

Compleet van de wereld

Hij begint met lessen op een plaatselijke dansschool. Op zijn twaalfde gaat hij naar een professionele opleiding in Tarragona, de dichtstbijzijnde grote stad. “Eerst was het nog ballroom, salsa, flamenco en ballet. Later alleen nog maar ballet. Dat is de bron van alle beweging voor mij. Ik bezocht in die tijd samen met mijn moeder veel voorstellingen. Ik denk dat het daardoor kwam dat ik erover begon te denken om van ballet mijn beroep te maken.” Iets wat hij zeker wist nadat hij de Nacho Duato Company Por Vos Muero zag dansen. “Ik was compleet van de wereld, zo mooi vond ik het! Bijna naakte dansers die op Spaanse barokmuziek uit de vijftiende eeuw steeds meer beweging ‘toevoegen’. Dit wil ik ook, dacht ik. Precies dit! Fenomenaal!”

Aangenomen bij Introdans

Op zijn vijftiende doet Alberto auditie bij het Real Conservatorio Profesional de Danza in Madrid. Hij wordt aangenomen, verhuist naar de hoofdstad en studeert vier jaar later af. “Daarna kon ik vrijwel meteen aan de slag bij het Ballet de Teatres de la Generalitat in Valencia. Hoewel ik me goed bewust was dat ik daarmee een geluksvogel was, voelde ik na een tijdje dat ik méér ambitie had. Ik besloot dat ik ‘Europa in wilde’. Introdans kende ik van een tournee. En van YouTube. Ik was erg onder de indruk van ze en ik meldde me aan voor een auditie. Heel spannend… De auditie ging goed; ik mocht komen! Na die roadtrip met mijn ouders, ben ik toen naar Nederland verhuisd.”

Vernederlandsing

Zijn Spaanse vrienden lachen hem er – goedmoedig – inmiddels geregeld om uit. Alberto’s ‘vernederlandsing’ is in hun ogen opmerkelijk. Ze vinden hem maar georganiseerd en punctueel. Heel anders dan de jongen die zij van vroeger kennen. “Terwijl ik verschrikkelijk heb moeten wennen aan alles: het weer, de winkels die zo vroeg dicht gaan, de agenda trekken om een afspraak te maken! Maar goed, blijkbaar heb ik me meer aangepast dan ik zelf weet. En in sommige dingen ben ik ook helemaal niet veranderd. Ik ben nog steeds gek op koken en ik nodig heel graag mensen uit om bij me te eten. Mijn beroemde zalm-geitenkaas-sinaasappelgerecht – een recept van mijn zus – is ook nog steeds een hit.”

Een pusher die kan relativeren

“Als ik dans, ben ik het allergelukkigst. Mijn lichaam is een danslichaam: het kan veel en beantwoordt – afhankelijk van het stuk wat we dansen – ieder beroep wat ik erop doe. Ik houd van allerlei stijlen; iedere danswereld heeft zijn eigen verleiding. Vroeger kon ik mezelf nog wel eens verliezen in een rol. Tegenwoordig niet meer. Ik ben Alberto, onder alle omstandigheden. Een ‘pusher’ die ook kan relativeren.”